Дали су ми да бирам како да га убијем: могу метком, ножем, кашиком па и виљушком, могу и да га отрујем или бацим са неке литице или придавим у бурету с водом. Један ми шапну: „Жицом око врата!“ а други добаци отворено „Батинама!“ онда су се ослободили са предлозима: „Закопај га живог“, „Нек виси!“, „Ја би га прво силовао“, „Заврни му шију!“, „Секиром“, „Не! Маљем!“, „На черек! На черек!“…
Чак су ми оставили пуну слободу да бирам да умре брзо или лагано, могу да будем милосрдан или садиста, како ми је воља. Имам пуну слободу избора. И приде могу да задржим све што је његово.
Само ми један избор нису оставили: да га не убијем уопште… Ја сам баш то изабрао – пустио сам га да живи.
Ипак, неко други га је затим убио, а ево сад и овај мој прави избор како ће мене.